همهٔ حیثیت عالم و آدم با توست
در فرات نفسم گام بزن، دم با توست
من از این جذر و مد سینه‌زنان فهمیدم
ماه من! شورش شب‌های محرّم با توست
دشمن از ترس نگاهت مژه بر هم نزند
غضب‌آلوده‌ای و خشم خدا هم با توست
با حضورت حرم آل علی آرام است
تا زمانی که در این قافله پرچم با توست
علقمه زیر شتاب نفست می‌سوزد
وعده‌ای داده‌ای و چشمهٔ زمزم با توست...
- سه شنبه
- ۱۸
- تیر
- ۱۳۹۸
- ساعت
- ۱۱:۳۷
- نوشته شده توسط
- ابوالفضل عابدی پور
- شاعر:
-
علیرضا لک
ارسال دیدگاه