بقیع،جنة البقیع یا بقیع الغَرقَد"نام بقیع پیش از ظهور پیامبر اسلام"مهمترین قبرستان مسلمانان در مدینه بوده و بنابر روایات مورد توجه ویژه حضرت محمد(ص)بوده است.
بقیع،محل دفن چهار تن از امامان معصوم و بسیاری از صحابه و تابعین است.تا پیش از تخریب‌ها در سال ۱۲۲۰ق و سرانجام ۱۳۴۴ق به دست وهابیان،بقعه‌هایی بر قبور ائمه بقیع و دیگران وجود داشته است.
بارگاه امامان شیعه،بیت‌الاحزان و چند بقعه ی دیگر،در سال ۱۲۹۷ قمری در قبرستان بقیع پابرجا بوده است.این بناها پس از تخریب اول و در پی باز پس‌گیری مدینه از وهابیان،بنا بر دستور محمود دوم،سلطان امپراتوری عثمانی در سال ۱۲۳۴ قمری ساخته شده بود.
چنانکه مراد میرزا،فرزند عباس میرزا و مشهور به حسام السلطنه در کتاب خود نوشته،دست کم تا سال ۱۲۹۷ق در بقعه ی امام حسن(ع)،امام سجاد(ع)،امام باقر (ع) و امام صادق(ع)در قبرستان بقیع،علاوه بر محراب،ضریح چوبی سبز رنگی وجود داشته و بیت‌الاحزان منسوب به حضرت زهرا(س) پشت بقعه ی چهار امام شیعه بوده است.
بنابر سفرنامه ی ایازخان قشقایی،صندوقدار ایل قشقایی که در سال ۱۳۴۱ قمری یعنی دو سال پیش از تخریب کامل بقیع نوشته شده مزار چهار امام شیعه در یک بقعه بوده اما قبر هر کدام معلوم بوده است.
ایازخان قشقایی همچنین از وجود بقعه‌های ابراهیم فرزند پیامبر و عبدالله بن جعفر طیار در بقیع سخن گفته و در کوچه‌ای نزدیک بقیع بقعه‌هایی منسوب به صفیه عمه پیامبر،عاتکه بنت عبدالمطلب،ام البنین مادر حضرت عباس(ع) و چند تن دیگر از بنی هاشم را دیده است.
جعفریان،آثار اسلامی مکه و مدینه ص ۳۲۲،۳۲۸،۳۳۰
حسام السلطنه،دلیل الانام،ص۱۵۲
جعفریان،پنجاه سفرنامه حج قاجاری،ج۳،ص ۱۹۶
- پنج شنبه
- 20
- تیر
- 1398
- ساعت
- 16:43
- نوشته شده توسط
- ابوالفضل عابدی پور
سیدمجتبی میرهادی