قطعه ای از عرش اعلایی،چه والایی بقیع
جنّت هر قلب شیدایی، چه والایی بقیع
نیست در تو غیر زیبایی،چه والایی بقیع
ملجأ اولاد زهرایی،چه والایی بقیع
هر زمین با خاک پاک تو مقدّس می شود
یک غبارت بابت تطهیر آن بس می شود
ظاهراً زائر نداری باطناً در هر طرف
عرشیان هستند در طوف حریمت صف به صف
دور تا دور قبورت انبیا غرق شعف
کم نداری از شکوه و فرّ ایوان نجف
گر حسودان راه زوّار تو را سد می کنند
در حریم تو ملائک رفت وآمد می کنند
زائر عکس مزارت هم سعادت داشته
چون نگاهی سمت ابواب هدایت داشته
او اگر در سینه دردی بی نهایت داشته
مطمئنّاً در دلش شوق زیارت داشته
قاب عکست خود قرار قلب هر غم پروری ست
خوش به حال زائرت که از گناهانش بَری ست
بارگاه قدسیانی،شهریارت مجتباست
سفره ی لطف تو پهن وسفره دارت مجتباست
در دو عالم سربلندی، افتخارت مجتباست
یوسف بی مثل ومانند دیارت مجتباست
کیمیا دارد حسن،خاک تو زر شد با حسن
روی هر باب الورود تو نوشته یا حسن
هر که شد با حضرت زین العبادت آشنا
کرده با بال دعا پرواز تا عرش خدا
شد حریمت با وجودش شعبه ای از نینوا
می وزد از خاک کویت بوی سیب کربلا
هم حسن داری و حیدر،هم محمّد هم حسین
هم بقیعی هم نجف هم کربلا و کاظمین
کم اگر گفته زبان ِ خلق از تو قاصر است
عاجز از وصف ِ بهشت کوی تو هر شاعر است
سرزمینت مملو از انوار قال الباقر است
دم به دم روح الامین پایین پایش ذاکر است
شد مقام حضرت روح الامین آن دم رفیع
که شده جاروکش صحن امامانت بقیع
هر مَلَک شد خاکبوس تو مقرّب می شود
هر مقرّب پای تکریمت مؤدّب می شود
صاحب والاترین رتبه و منصب می شود
شیعه ی شیخ الائمه شاه مکتب می شود
خوش به حال هر کسی که این چنین لایق شود
زائر والامقام حضرت صادق شود
کاش چون کرب وبلا صحن و سرایی داشتی
چار گنبد ،چار ایوان طلایی داشتی
در حریمت خادمین باصفایی داشتی
صبح تا شب زائران بی ریایی داشتی
می شدی دارالشّفا ونسخه ات تنها همین
قطره ای از آب سقاخانه ی امّ البنین
عاقبت شام غم ویرانی ات سر می رسد
غربت محض امامانت به آخر می رسد
منتقم با ذوالفقار عدل حیدر می رسد
روز مرگ دشمن آل پیمبر می رسد
پرچمت در هر کجای این جهان بالا رود
پرچم آل سعودی زیر دست و پا رود
- جمعه
- 31
- اردیبهشت
- 1400
- ساعت
- 20:37
- نوشته شده توسط
- طاهره سادات مدرسی
- شاعر:
-
علی مهدوی نسب
ارسال دیدگاه