در سال ۱۲۲۰قمری،وهابیان پس از یک سال و نیم محاصره و در نتیجه شیوع قحطی در مدینه، شهر را به دست گرفتند.
سعود بن عبدالعزیز پس از تسلیم شدن مدینه، همه اموال موجود در خزانه‌های حرم نبوی را توقیف کرد و همچنین دستور ویران کردن همه بناها و گنبدهای مدینه و از جمله قبرستان بقیع را صادر کرد.
بر همین اساس بارگاه چهار امام شیعه و همچنین گنبد منسوب به حضرت فاطمه(س)که بیت الاحزان خوانده می‌شد در حمله نخست وهابیان در سال ۱۲۲۰ قمری از میان رفت و یا دچار خسارت جدی شد.
پس از این رخداد،دولت عثمانی لشکری را برای تصرف مدینه و باز پس‌گیری آن از وهابیان فرستاد و در ذی‌الحجة ۱۲۲۷قمری حکومت بر مدینه را پس گرفت.بر همین اساس محمود دوم،سی‌امین سلطان عثمانی در سال ۱۲۳۴ قمری دستور بازسازی بارگاه‌ها را صادر کرد.
وهابیان بار دیگر در صفر ۱۳۴۴ قمری به مدینه حمله کردند.در این حمله خسارت‌هایی به حرم نبوی و اماکن مذهبی وارد شد.هفت ماه بعد در رمضان ۱۳۴۴قمری شیخ عبدالله بن بُلَیهد که از سال ۱۳۴۳ تا ۱۳۴۵قمری قاضی القضات مکه بود،وارد مدینه شد و با استفتائی از مفتیان مدینه،حکم تخریب قبور را دریافت کرد. بدین ترتیب در ۸ شوال ۱۳۴۴ قمری بقعه‌های بقیع تخریب شد.
پس از تخریب،ملک عبدالعزیز پادشاه عربستان در نامه‌ای به تاریخ ۱۲ شوال ۱۳۴۴قمری خطاب به عبدالله بن بلیهد اقدامات وی در این باره را تحسین کرد.
جبرتی،عجائب الآثار،دار الجیل،ج۳،ص۹۱
غالب،من اخبار الحجاز و النجد،ص۱۰۴
ماجری،البقیع قصة التدمیر،ص۸۴،۱۱۳،۱۳۹
جبرتی، عجائب الآثار، دار الجیل، ج۳، ص۹۱
جعفریان،پنجاه سفرنامه حج قاجاری،ج۳، ص۱۹۶
امینی،بقیع الغرقد،ص۴۹
زرکلی،الأعلام،ج۴،ص۹۱
البلاغی،الردَ علی الوهابیة،ص۳۹-۴۱
نجمی،تاریخ حرم ائمه،ص۵۱
- پنج شنبه
- 20
- تیر
- 1398
- ساعت
- 16:44
- نوشته شده توسط
- ابوالفضل عابدی پور
ارسال دیدگاه