در مدح و منقبت
علی‌بن‌موسی‌الرضا(ع)

مجنون‌تر از همیشه به درگاهت آمدم
از بهر دیدن رخ چون ماهت آمدم
گفتم که زائرت شوم عاشقترم کنی
لطفت اجازه داده که در راهت آمدم

دستی به روی سینه مسلمان تو منم
نوکرترین بنده به فرمان تو منم
من با نگاه رائفت تو سائلت شدم
پا تا به سر همیشه‌به قربان تو منم

ایران ز مقدم تو بهشت برین من
با نور توست نور گرفت سرزمین من
ای فاطمی نسب تو به ایران خوش‌آمدی
تو هل‌اتی و کوثر و یاسین تو دین من

شمس‌الضحی و لیله‌قدر ولایتی
تو نجم ثاقبی و تو اصل امامتی
هشتم امام شیعه‌ی اثنی‌عشر تویی
کوه وقار هستی و خود پر صلابتی

صید نگاه تو شده‌ام پس ردم مکن
دور از ضریح و مرقد در مشهدم مکن
روزی خور توام همه‌ی ماه و سال را
محروم دیگر از کرم بیحدم مکن

اینجا که میرسم همه حاجات من رواست
اینجا که میرسم به گمانم که کربلاست
گفتند برات کرببلا در حریم توست
پس از شما زیارت کرببلای ماست