باغ گـل و گلبنی شکوفـــا              بوی خوش گل رسیده هرجا
گل غنچه ای از درخـت طوبی             مجموعه ای از دیـــار طاها

در شهر مدینــه مژده دادنـد             آورده خبــر نسیــم صحـرا
کز دامن پاک نجمــه خاتون              بشکفته گلی به باغ طاهـــا
آیینه ای از صفـــا و پاکـی               شهزاده ای از سرای موسـی
حور است و پری که رخ نموده          یا زاده شــده دوبـاره عذرا
خرگــاه شهـی پر از فرشته            بر مسند گل نشسته زهرا(س)
گویی که شکفتــه بار دیگر              تک بوته ی یاس شاه بطحــا
حوران همه دف زنان و رقصان          کام ملـک است و جام صهبا
عید است و خروش مرغ عرشی      موسی و عصا و طـور سینا
عید است و نسیم و یاس زیبا          مستانه قنــاری خـوش آوا
عید است و شکـوه یک تولد            فردوس و جهــانی از تماشا
عید است و مدینه غرق شادی        نیکـان زمیـن و مُلــک بالا
عید است و طبق طبق ستاره         میلاد گلــی ز باغ زهرا(س)
گوینـد: یکــی اذان بگویـد                در گوش شفیعه ی دو دنیـا
از آل علی(ع) که خوشنواتر؟           تا موسی کاظم(ع)است؛حاشا
آغوشِ گشــوده ی امامـت               بر سینه ی گــرم و نـاز بابا
مولود مبــارک، ای کریمـه!               تو عالمـــه ای و عالـم آرا
مشکین نفسـی و با تبـاری             سرشار حدیث و مست معنا
تو مسـت ولایـت رضـایی                 نیکو سخنــی مثال زهرا(س)
معصومه ای و همیشه پاکـی           چون نرگسی و همیشه شهلا
زینب صفتــی و با وقـاری                در راه حقـی، همیشـه جویا
افشـا گر فتنه های کُفــری            ای شــور تو در زبان گویا
پیک سخنــان اهل بیتی(ع)            دنبـــال ولایتـی و پویــا
شهـزاده ی با جمـال خوبم              تقدیر تو هم نوشتــه با مـا
فرجام تو را بگویم ای گـل               مولای تو را بَرَند از اینجــا
گرچه ز پِیَش روانــه گردی               هرگز نرسی به پیــش مولا
آخر، تو مهاجـری عزیــزم                 در مُلک عجــم رَوی ز دنیا
در خاک قم ار تـو دفنی امـا             هرگز نشَوی غریــب و تنهـا
تو چشمه ی نور آن دیــاری             زهـرایی و قبــر تو هویـــدا
ای بانــوی مهــر و مهربـانی             ما منتظریــم و مست و شیـدا
تو عمّــه ی شـاه جمکــرانی           ما را بنمـــایی ار، تـو بینـــا
تــو آب حیـــاتی و دل مــا               زنــده کــن از آن دم مسیحـا
تو کشتــی نوح و باوقـاری               ما همچو خَسی به موج دریا
دیبای سخن شده چو دلقـی           خلعت نبرم به پیش حــورا
یاری کن و شهپری ده وَرنَه             کِی پشه رَود به مُلک عنقـا
میلاد تو بس مبارک است و             خوشتر ز هَزار گشتـه ما را

قاسم بدره