• جمعه 2 آذر 03


فَرِ هُمای ... -(دلا زراه چِه بیمت که رهنمای حسین است )

605

دلا زراه چِه بیمت که رهنمای حسین است 
زقَهربَحرچِه خُوفت که ناخدای حسین است 
بکارگَر گِره اُفتد مَدار دیده ی یاری 
ز این و آن که مُسلَّم گِره گُشا ی حسین است 
شَمیم گُلشن دَهرت دهد نه فُسحَت خاطر 
که باغ و راغ فَرحبخش وجانفزای حسین است 
به حُسن روی دل انگیز یار غار چه حاجت 
تو را که دلبر و دلدار و دلربای حسین است 
زخضرره مطلب عُمرجاودان ومُخلَّد 
که چشمه ی حَیوان ، کوثر بقای حسین است 
کَفش چو اَبر و سَخی چون علی ولیّ الله 
به بَذل و داد و دِهش قُلزم عطای حسین است 
به پیش جُود یَمش چون نَمی است حاتم طائی 
ذخایر کَرم و بخشش و سَخای حسین است 
امام سوم و پنجم گوهر ز جمع کِساء اوست 
سَلیل پاک نبی ،طُرفه مُقتدای حسین است 
بلی به دیده ی حق بین رهروان طریقت 
مَقام و رُکن وصفا،مَروه و مِنای حسین است 
ز مُلک تا مَلکوتش رسد ندای حقیقت 
به شاخ سِدره و طُوبی فَرِهُمای حسین است 
زَعیم عالَم امکان قَسیم جَنّت و نِیران 
مَلاذ و مَلجاء هر مُنعِم و گدای حسین است 
گذشت بسکه در او هست بی مُبالغه گُویم 
شفیع قاتل خود درصف جزای حسین است 
دوم خَلف به علی مِهر تابناک و جَلی اوست 
مه مُبین ، شرف دین مُصطفای حسین است 
سُرور سینه ی زهرا خَدیو عالم بالا 
مُطهّر و مُتجلّا به دو سَرای حسین است 
ز بهر مَجد و صَلاح و فلاح اُمّت جَدّش 
به پیشگاه خدا دست بر دعای حسین است 
ز نینوای دلش ناله غمگنانه بَر آرد 
فَراز قُلّه ی نی در نوا چو نای حسین است 
طُلوع فَجر ز رُویش سَواد لَیل ز مُویش 
نشان صبح اَزل آیت مَسای حسین است 
شهی که وسعت اندیشه بَذل و ایثارش 
نداردحَدّیّ و حَصریّ و مُنتهای حسین است 
شهی که کُشتن و در خاک هِشتنش باشد 
جگرخراش و جگرسوز و جانگزای حسین است 
مه سپهر یقین آفتاب عِلیین 
شُکوه عرش مُعلّای کبریای حسین است 
ازآن به گوشه ی عُزلّت تو راست جای که« رونق » 
غریب و بیکس و تنها در اِنزوای حسین است 
مگو ز پای فُتاده که تا قیام قیامت 
کِشیده قامت و اِستاده و بپای حسین است 

  • سه شنبه
  • 1
  • مرداد
  • 1398
  • ساعت
  • 11:55
  • نوشته شده توسط
  • ابوالفضل عابدی پور

برای بارگذاری فایل در سایت اکانت مداحی بسازید



ارسال دیدگاه



ورود با حساب گوگل

ورود کاربران