چه شوری شد به پا واویلا
مِنا شد کربلا واویلا
واویلا واویلا واویلا...
داغِ دلها شد از حد فزون
حاجیان همه در خاک و خون
واویلا واویلا واویلا...
از جفا بر زمین اُفتادند
با لبانِ تشنه جان دادند
واویلا واویلا واویلا...
خیمه ها پر از سوزِ غمها
ماندگان اسیر ماتمها
واویلا واویلا واویلا...
از این درد و شرار ماتم
شده ذالحجّه چون محرّم
واویلا واویلا واویلا...
محرّم سوز عالمین است
ماهِ مرثیه ی حسین است
واویلا واویلا واویلا...
آنکه روشنای انجُم شد
تنش در تیر و نیزه گم شد
یا حسین یا ابا عبدالله...
آنکه خورشید مکتب بوده
به زیر سُمّ مرکب بوده
یا حسین یا ابا عبدالله...
شده در مِنای سُبحانی
حاجیِ فاطمه قربانی
یا حسین یا ابا عبدالله...
- پنج شنبه
- 3
- مرداد
- 1398
- ساعت
- 10:57
- نوشته شده توسط
- علیرضا گودرزی
- شاعر:
-
امیر عباسی
ارسال دیدگاه