ای حق جان آفرین
خالق عرش برین
گشته به غربت دلم
زاروملول وحزین
.
می پیچم به خود اززهرکین
می زنم نالۀ آتشین
غریبم غریبم ای خدا(۲)
.
.
.
.
همسر نامهربان
نارجفازد به جان
شد به جوانی قدم
ازغم وغصه کمان
.
جان ودل گشته غرق محن
دورم ازاولاد وازوطن
غریبم غریبم ای خدا(۲)
.
.
.
.
خون شده اکباد من
کس نرسد دادمن
گشته سرای محن
این دل ناشاد من
.
دردو غم دارد این سینه ام
ازظلم یار دیرینه ام
غریبم غریبم ای خدا(۲)
.
.
.
.
ای حق درد آشنا
خالق ارض وسما
خانه شده مقتلم
چون حسن مجتبی
.
مثل گل ای خدا پرپرم
ازجورو جفای همسرم
غریبم غریبم ای خدا(۲)
.
.
.
.
کینۀ اهل عذاب
کرده مرا دل کباب
گشته زنایم بلند
زمزمۀ آب وآب
.
میسوزد قلبم ای عالمین
به حال زارجدم حسین
غریبم غریبم ای خدا(۲)
- پنج شنبه
- 3
- مرداد
- 1398
- ساعت
- 12:43
- نوشته شده توسط
- ابوالفضل عابدی پور
- شاعر:
-
حاج روح الله رمضانی
ارسال دیدگاه