بند اول
میاد صدای،زنگ شترها
که میرسه یه قافله،آه و واویلا
غمگینه دل ها،بارونِ چشما
که خیمه میزنه حسین،میونِ صحرا
حجاج بیت الله میان
با ناله و با آه میان
که خسته از تو راه میان
به کربلا وای۲
با شور و با نوا میان
با قلبی مبتلا میان
تا که بشن فدا میان
به کربلا وای۲
رسیده کاروون غم
به سرزمین پر بلا
به جایی که سرا میره
از کینه روی نیزه ها
اَعوذُ باللهِ مِنَ الڪرببلا ڪرببلا
بند دوم
رسیده زینب،به سرزمینی
که میده بوی غربت و،بلا و محنت
دلش گرفته،نداره طاقت
میریزه اشک،میخونه از،رنج و مصیبت
از ته دل میکِشه آه
خیره شده به قتلگاه
که میشه اینجا بی پناه
واویلتا وای۲
اسیر غصه ها میشه
به غم ها مبتلا میشه
از داداشش جدا میشه
واویلتا وای۲
میاد روزی که همسفر
میشه با نامحرما وای
چاره نداره جز وداع
میره تا شام بلا وای
اَعوذُ بِاللهِ مِنَ الڪرببلا ڪرببلا
۱۳۹۸/۴/۳۱
- شنبه
- ۵
- مرداد
- ۱۳۹۸
- ساعت
- ۱۲:۱۳
- نوشته شده توسط
- ابوالفضل عابدی پور
- شاعر:
-
امیرحسین سلطانی
ارسال دیدگاه