جوون خونواده ، دیگه از پا فتاده
جگرش سوخته اما، کسی آبش نداده
گوشه ی حجره تنها ، داره جون میده آقا
اومده از مدینه ، مادرش زهرا حالا
شبیه شمعی که بی صدا داره می سوزه
جواد عزیز امام رضا داره می سوزه
باتشنگی یاد کربلا داره می سوزه
وااااا شدجونمرگ شبیه زهرا
وااااا یا جواد الائمه آقا...
پیش چشمای زهرا، سرگذاشته روخاکا
گم میشه ناله هاش تو، هلهله ی کنیزا
غصه هاش بیشماره ، جگرش پاره پاره
روخاک حجره ی غم ، ابرچشماش میباره
نداره حتی یه آشنا داره می میره
غریبونه بین غصه ها داره می میره
بیاد ذبح من القفا داره می میره
وااااا دست و پا می زنه روخاکا
وااااا یا جواد الائمه آقا...
غریبی ناتمومه ، بغض توی گلومه
تن آقام تو آفتاب ، بالای پشت بومه
کبوترها پریدن ، بداد ما رسیدن
سایبونی به روی ، تن آقا کشیدن
دلم بیاد کرب وبلا روضه میخونه
تنی بی سرزیردست وپا غرقه ی خونه
یه خواهری بین قتلگا زارو گریونه
وااااا یاحسین یا قتیل العریان
وااااا یاحسین یا ذبیح العطشان
وااااا یا جواد الائمه آقا...
۹۵/۶/۵
- سه شنبه
- 8
- مرداد
- 1398
- ساعت
- 14:37
- نوشته شده توسط
- ابوالفضل عابدی پور
- شاعر:
-
حسین رحمانی
ارسال دیدگاه