بند اول
آهسته میسوزم،آهسته میبارم
به روی لب نوای مادرم بیا دارم
شد قاتل جونم،مَحرم من آخر
غریبم و سر روی خاک حجره میذارم
دور و برم،یه عده ای،کنیز آورده ام فضل
با طعنه و،زخم زبون،منو آزرده ام فضل
پیکرمو،رو پشت بوم،خونه برده ام فضل
غریبم و از غربتم دلها پریشونه
اونکه غریب باشه فقط دردمو میدونه
(ابن الرضا ابن الرضا مولا جواد آقا)
بند دوم
افتادم از پا و،یه گوشه گریونم
جوون ترین امامم و زار و پریشونم
آتیش گرفتم از،خنده ی ام فضل
غریبم و به یاد کوچه روضه میخونم
وای مادرم،کی زد بهت،سیلی تو کوچه بی هوا
نقش زمین،شدی و بعد،گم کردی راه خونه را
چیزی نگفتی از غم این حادثه به مرتضی
به یاد تو جونم میدم و قلبم پریشونه
این لحظه ها پیشم بیا حالم دگرگونه
(ابن الرضا ابن الرضا مولا جواد آقا)
بند سوم
میسوزم از زهرو،به زیر آفتابم
تشنگیمو دید همسرم ولی نداد آبم
سهم منم این شد،که تشنه لب باشم
به یاد جدم روضه میخونم و بی تابم
شد کاظمین،برای من،کرب و بلای دیگری
ولی نبود،کنار من،غمگین و مضطر خواهری
رو نیزه ها،نرفت سرم،غارت نرفت انگشتری
نشد جدا از تن سرم واویلا واویلا
نرفت زیر سم پیکرم واویلا واویلا
(واویلتا واویلتا غریب حسین ای وای)
۱۳۹۸/۵/۸
- چهارشنبه
- 9
- مرداد
- 1398
- ساعت
- 14:17
- نوشته شده توسط
- ابوالفضل عابدی پور
- شاعر:
-
امیرحسین سلطانی
ارسال دیدگاه