آمد از چار طرف تیر چو باران سوی مشک پُر آب علمـدار
یک طرف دیدة نیـزه داران سوی مشک پُر آب علمـدار
یک طرف دیدة خیس یاران سوی مشک پُر آب علمـدار
مانده چشـم همه بیقراران سوی مشک پُر آب علمـدار
******
بر فـرس جا نمـوده ابالفضل
تـرک دریـا نمـوده ابالفضل
نام طفـلانِ عطشـاِن خیمـه
زیـب لـب ها نموده ابالفضل
مانـده صـاحب لوا زیر باران
دور او حلقـه بستـه سواران
دست و بازو قلم برده دندان
مشـک آبی به امّیـد یـاران
آمد از چار طرف تیر چو باران سوی مشک پُر آب علمـدار
******
نیـزه شـد همـدمِ دیـدة او
جـای دستـان پَـر چیـدة او
نـام اصغـر رقیـه سکینــه
روی لـب هایِ خشکیـدة او
از قفایش ستم با دو شمشیر
از تن افکنـده دست علم گیر
چهره از خون دل گشته رنگین
هر طـرف نیـزه می آید و تیر
آمد از چار طرف تیر چو باران سوی مشک پُر آب علمـدار
******
خیمه افکنده بر مشک و تازان
می رود سـوی آن دلنـوازان
تا رسـاند حـرم را سـلامت
چاره سـاز غـم چاره سازان
آبرویش به این مشک آبست
پرسش کودکان بی جوابست
خیمـه رفتـن بدون نَمی آب
بهر سقای عطشان عذابست
آمد از چار طرف تیر چو باران سوی مشک پُر آب علمـدار
******
مشـک او تیر باران نمـودند
پیکـرش نیزه زاران نمـودند
پاره پاره شد و روی سـاحل
حسرت چشم یاران نمـودند
یادش از درد دست جدا رفت
بانـگ واویلتـا تا سمـا رفت
سایـة چشـم خیس علمدار
بر سر مشک و پای لوا رفت
آمد از چار طرف تیر چو باران سوی مشک پُر آب علمـدار
******
زیـر بـاران تیـر و کمـان ها
در سکوت عجیـب زمـان ها
لالـه زار رسـول هـدایــت
شد نصیب جنـون خـزان ها
یاس پژمرده حسرت نشین شد
با دو زانویِ نقـش زمین شد
لالـه ها در تکـاپوی مـاتـم
بـال پروانـه ها آتشیـن شد
آمد از چار طرف تیر چو باران سوی مشک پُر آب علمـدار
******
مشک و دست و لوای علمدار
جـاودان شـد برای علمـدار
لایـه هـای عـزا پیچ در پیچ
خیمـه غـرق عـزای علمـدار
ســروری در غـم آن دلـاور
ساقی گشتـه در خون شناور
قصّـة مشـک و اشک جدایی
گفتـه با حالتـی غصــه آور
آمد از چار طرف تیر چو باران سوی مشک پُر آب علمـدار
- شنبه
- 12
- مرداد
- 1398
- ساعت
- 12:29
- نوشته شده توسط
- ابوالفضل عابدی پور
- شاعر:
-
محمدرضا سروری
ارسال دیدگاه