مَنَم گُنَهکار، امام رضا جان
تویی تو غَفّار، امام رضا جان
.
بیا و وا کُن، گِرِه زِ کارَم
شُدَم گِرِفتار، امام رضا جان
.
اگر چه قَدر و، بَها نَدارم
تویی خَریدار، امام رضا جان
.
رِضایَم و کَس، زِ مَن رِضا نیست
تو چاره کُن کار، امام رضا جان
.
تو خوب دانی و میدَهی گوش
به حَرفِ زُوّار، امام رضا جان
.
تو کَربَلای، مَرا کُن اِمضاء
زِ لُطفَت اِی یار، امام رضا جان
.
زَمانِ مَرگَم، بیا عَزیزَم
بَرای دیدار، اما رضا جان
.
دلم شکسته... دلم گرفته...
رئوف... دلدار... امام رضا جان
.
چِقَدر طَعنه، شِنیدَم اَز دوست
چِقَدر آزار، امام رضا جان
.
بیا و تا که، نَرَفتَم اَز دَست
مَرا نِگَهدار، امام رضا جان
.
- دوشنبه
- 14
- مرداد
- 1398
- ساعت
- 10:8
- نوشته شده توسط
- ابوالفضل عابدی پور
- شاعر:
-
رضا رسول زاده
ارسال دیدگاه