در این شهر ستم پرور
شدم از تیغ کین پرپر
نه یاری نه هواداری
نه همرزمی نه هم سنگر
.
غریبم من غریبم من
غریبم من غریبم من
.
.
میان کوفهء ویران شدم ویلان و سرگردان
ندارم منزل و ماوی غریبم در غریبستان
غریبم من غریبم من غریبم من غریبم من
.
.
ز بیداد و جفا فریاد وفای کوفیان گل داد
بخوردم ضربت سختی لبم از تیغ کین افتاد
غریبم من غریبم من غریبم من غریبم من
.
.
به اوج حسن و زیبائی شدم چون گل تماشائی
فغان از درد بی یاری فغان از درد تنهائی
غریبم من غریبم من غریبم من غریبم من
.
.
جراحت دارم عطشانم به اهل کوفه مهمانم
بوقت خوردن آبی به کاسه ریخت دندانم
غریبم من غریبم من غریبم من غریبم من
.
.
صبا رو بر حسینم گو که ای یار پیمبر خو
میا بر کوفهء ویران برای خود سلامت جو
غریبم من غریبم من غریبم من غریبم من
.
.
به بام خصم بیدادم به زیر تیغ جلّادم
به سوی کعبه رو کردم حسین در خاطر و یادم
غریبم من غریبم من غریبم من غریبم من
.
.
سفیر شاه خوبانم به زیر تیغ عریانم
ثنا خوانم خدایم را فدای دین و قرآنم
غریبم من غریبم من غریبم من غریبم من
.
- دوشنبه
- 21
- مرداد
- 1398
- ساعت
- 11:56
- نوشته شده توسط
- ابوالفضل عابدی پور
- شاعر:
-
محمد هدایتی
ارسال دیدگاه