« بسم الله الرحمن الرحیم»

آتش بزند روضه ی تو هردو جهان را
سوزانده غم تو جگر مرثیه خوان را
.
ای سفره ی اندوه تو بر دهر گشوده
نذر بدنت کرده ام این اشک روان را
.
من دل به غمت دادم و آسوده خیالم
با گوشه نگاهی تو ربودی دل و جان را
.
ای وای از آن لحظه که از روی بلندی
خواهر به تو می دید جسارات سَنان را
.
آمد به کنار تن تو پیر و شکسته
داغ تو گرفته است از او تاب و توان را
.