ای حجت آخرِ ما
سلام ما به خیمه ی سبزِ شما
به حالِ ما نظر نما
فدایِ دیدگانِ تو کلِ دنیا
حجت ابن الحسنی شهِ ذوالمننی
میانِ باغِ دلِ ما گلِ یاسمنی
به سینه ی گدایِ خود دستِ رد نمیزنی
چه بگوئیم زِ اوصافِ تو ای میرِ هدا
که تمنایِ تو دارد همه ی اهلِ سما
شرفِ دینِ خدا مخزنِ اسرارِ خفا
ما گنه کار و تویی بنده ی معصومِ خدا
سایه ی لطفِ تو چرا کم بشود از سرما
دل به تو بستیم و شدیم بر سر کوی تو گدا
شهریارِ دل تویی نگارِ دل
تویی آرامشِ جان تویی قرارِ دل
فخریم بودور ازل گوندن
اورکده عشقووی آقا یسله میشم
اوشاقلیقدان من همیشه
دوشنده مشکله سنی سسله میشم
فخر ادورم من سنه چون وقاریم سنسن
اگمه میشم ظالیمه باش کی یارم سنسن
سسلیرَم آدووی چون شعاریم سنسن
دوشَن زامان تاب و تبه قراریم سنسن
الاها شکر ادرم چون کی وریب سنی منه
سن آقامسان بلی قربان دمرم هر گلنه
سنی آندی ورورم اوغلون امامِ حسنه
یوم محشرده یتیش داده کرم ایله منه
من سنه سلطان ذیَرم عشقووه قربان دیَرم
قبلیه ساری دایانیب هردم علی جان دیَرم
جسمیمه جانسان دردیمه درمانسان
منه ایمانسان روحیمه ریحانسان
- دوشنبه
- 28
- مرداد
- 1398
- ساعت
- 12:39
- نوشته شده توسط
- ابوالفضل عابدی پور
- شاعر:
-
حسنعلی بالایی
ارسال دیدگاه