دارم بدلم یه آرزویی ، کاشکی برا تو بمیرم آقا
اون لحظه آخرم یه بوسه ، از خاک پاهات بگیرم آقا
قلبم حرم توئه آقاجون ، پس سینه من ضریح یاره
من عاشق واقعی نبودم ، عاشق همه چیش شبیه یاره
تو هستی زهرایی ، تو قبله دلهایی
من تا ابدم نوکر، تو تا ابد آقایی
مولا ابی عبدالله
آرامش روز گارم آقا ، من تنها شما رو دارم آقا
شکر خدا میکنم همیشه ، که نوکریتونه کارم آقا
از عشق شما بها گرفتم ، از دست تو کربلا گرفتم
دستم به ضریح تو رسیده ، یعنی دامن خدا گرفتم
قلبم حرم یاره ، از عشق تو سرشاره
گفتند که احب الله ، هر کی تو رو دوس داره
جانم ابی عبدالله...
عشقت تو وجودم زده ریشه، مجنون توام برا همیشه
نوکر مثه من داری فراوون، اما مثه تو پیدا نمیشه
آروم نمیگیره قلب خسته ، قلبی که فقط برات شکسته
آسوده شد از غم زمونه ، هر کی زیر سایتون نشسته
آقا به تو مدیونم، دادی سر و سامونم
عشق تو شده جاری ، توی رگ تو خونم
- پنج شنبه
- 31
- مرداد
- 1398
- ساعت
- 13:26
- نوشته شده توسط
- ابوالفضل عابدی پور
- شاعر:
-
حسین رحمانی
ارسال دیدگاه