ما عاشقیم و طالبِ دیدارِ دلبریم
ما شیعه ایم و نوکرِ مولای قنبریم
حتّی اگر که شَهپرِ جبریلِمان دَهند
غیر از نجف به هیچ هوایی نمی پَریم
مثلِ علی رفیقِ صمیمی نیافتیم
ما حرفِ دل به محضرِ دلدار می بریم
در قلبِ ما محبّتِ او موج می زند
ما از قدیم سائلِ دربارِ حیدریم
ما را فدائیانِ ولایَش نوشته اند
ما باده نوش از کفِ ساقیِ کوثریم
.
ما بی علی زِ راهِ هُدی دور می شُدیم
حیدر نبود، ما زِ خُدا دور می شُدیم
.
روزی که مست از مِیِ "قالوا بَلی" شدیم
از سَر سِپردگانِ امیرِ وِلا شدیم
گفتند هر کُجا به علی اِقتدا کنید
زآن روز پیروانِ شَهِ لافَتی شدیم
ما را گدای خانه ی حیدر رَقَم زدند
دیدیم پادشاه به ارض و سَما شدیم
روزِ ازل که نورِ جَمالَش طُلوع کرد
ما روبرو به مَظهرِ شَمسُ الضُّحی شدیم
دنیا برو! که با تو دگر قَهر کرده ایم
حالا که دوست با شَهِ مُشکل گُشا شدیم
.
از سینه جُز به نامِ عَلی، غَم نمی رود
آن کَس که حیدری است، جَهنَّم نمی رود
.
حیدر امیرِ ماست، بجُز او اَمیر نیست
یکتاست مُرتَضی و برایش نَظیر نیست
هَرجا نگاه کرده ام از شَرق تا به غَرب
یک دل ندیده ام که به زُلفش اَسیر نیست
سائل بُرو به حَلقه ی بیتُ الوِلا بِکوب
جُز یارِ ما کَسی به جَهان دَستگیر نیست
اصلِ کَلام اِطاعتِ اَمرِ پَیَمبر است
هَرکَس مُطیع نیست، یَقیناً بَصیر نیست!
گُفتا نَبی: اِمامِ شُما بعدِ مَن، "علی است"
جُز این سُخَن، به مَجمَعِ روزِ غَدیر نیست
.
خار، آنکه سَر به پای عَلی خَم نکرده است
بِیعَت نکرده است؟ به جَهَنَّم نکرده است
.
شیرِ خُدا و شیر رَسول اين علی است، حَقّ!
دلداده و عزیزِ بَتول اين علی است، حَقّ!
آنکه خُدا برای شناساندَنَش به خَلق
قرآن خود نِموده نُزول اين علی است، حَقّ!
آن کس که بی ولایتِ او حَقّ زِ بندگان
اَعمالِشان نکرده قَبول اين علی است، حَقّ!
آنکس که بی مُحَبَّتِ او دَر رَهِ سُلوک
کَس مَعرفت نکرده حُصول اين علی است، حَقّ!
آنکَس که دَر شِناختِ کُنهِ وُجودِ او
غَرقِ تَحَیُّرَند عُقول اين علی است، حَقّ!
آنکَس که پیشِ پای جَمالِ مُنوَّرَش
خورشید هم نِموده اُفول اين علی است، حَقّ!
.
پامِنبریِ مُصحَفِ نابِ علی شُدیم
او شُد ابوتُراب و تُرابِ علی شُدیم
.
جایی بجُز سَرای علی سَر نمی زنیم
جز بارگاهِ قُدسیِ او دَر نمی زنیم
ما آبرو به لطف علی کَسب کرده ایم
روی نیاز بَر کَسِ دیگر نمی زنیم
خَطّ و نشانِ عِشق کِشیدیم بَر جَبین
تا پای مَرگ جُز دَم از حِیدَر نمی زنیم
دُنیا برای شیعه کُشی کَرده قَد عَلم
تیرِ خَطا به جَنگِ بَرابَر نمی زنیم
ما مُنحرف زِ راهِ وِلایت نمی شویم
ما دَست جُز به دامَنِ رَهبر نمی زنیم
.
گمراه کِی شَویم؟ که تا حَقّ، مَسیر؛ علی است..
مولا؛ عَلی و، عِشق؛ علی و، اَمیر؛ علی است..
.
- شنبه
- 2
- شهریور
- 1398
- ساعت
- 13:29
- نوشته شده توسط
- ابوالفضل عابدی پور
- شاعر:
-
رضا رسول زاده
ارسال دیدگاه