اشعار مدح امام رضا(ع),(هر چند کشیدند به تعیین تو حدها)

5768

هر چند کشیدند به تعیین تو حدها
آخر نرسیدند به درک تو خردها
تا وسعت آیینۀ لطف تو بسنجند
محوند ازلها همه در روی ابده

تو خوبی و جز خوب تو را نیست سزاوار
تو خوبی و ماها همه بد- وای به بدها
دل آمده امروز، نسیمانه به باغت
تا پر کند از غنچۀ لطف تو سبدها
هر کس که شنیده‌ست مقام حرمت را
بر عزّت زوّار تو برده است حسدها
تنها منِ ناچیز، نه شرمندۀ لطفت
یکبار نه، دهها شده، دهها نه که صدها
دریایی و امواج تو را نیست نهایت
در شرح تو غرقند رقمها و عددها
از همه يك «بوالحسن» و از تو عنایات
از من همه یک «یاعلی» و از تو مددها
حق است تو را نور ولایت به علائم
ختم است تو را تخت خلافت به سندها
تا آل علی هست به اغیار چه حاجت؟
با بودن صدها چه نیازی به نودها؟!
دعوت شدگانیم ز لطف تو در این بزم
ای گمشدۀ کوچۀ شوق تو، بلدها
امید به دیدار تو داریم، رضاجان
روزی که گذاریم سر خود به لحدها
شاعر:محمد سعید میرزایی