بنگرید این پسر گل پسر حیدر را.
آسمانی شده قرص قمر حیدر را.
مثل فرزند خودش بعد برادر ارباب.
پرورش داده به دامن گهر حیدر را.
ارث جنگ جمل از غیرت بابا برده.
می توان دید به رزمش هنر حیدر را.
کمتر از قاسم و عباس و علی اکبر نیست.
دست کم خصم نگیرد ثمر حیدر را.
یازده ساله ولی زهره درید از لشکر.
از خودش داده نشان او جگر حیدر را.
وقت حمله رجزش بر دل دشمن انداخت.
مثل صد شعله به خرمن، شرر حیدر را.
چون ابالفضل علمدار حرم شد، حس کرد.
لشکر شام دوباره خطر حیدر را.
نهد از میمنه تا میسره از خود برجا.
این حسن زاده به میدان اثر حیدر را.
چون عمو در ره آزادی و دین کوبیده.
کربلا پرچم فتح و ظفر حیدر را.
- پنج شنبه
- 14
- شهریور
- 1398
- ساعت
- 13:37
- نوشته شده توسط
- ابوالفضل عابدی پور
- شاعر:
-
رسول رشیدی راد
ارسال دیدگاه