از ازل یافت به نزدت همه دلها آرام.
هم چو مجنون که شود در بر لیلا آرام.
چشم بر هم زدنی گریه تبسم می شد.
روی زانوی تو دردانه ی بابا آرام.
شب قدری که علی صحبت عاشورا کرد.
از حضورت شده قدری دل مولا آرام.
دور، از چشم حرامی شب عاشورا بود.
با وجود تو دل خیمه ی طاها آرام.
به خدا حرف امان نامه روا، نیست که بود.
از وفا داری تو زینب کبری آرام.
گر نداد اذن جهادت، دلش از دیدارت.
می شود در دل این غربت صحرا آرام.
گرچه طوفانی غم سینه ی سنگینت بود.
مشک بر آب زدی شد دل دریا آرام.
دل میدان ز رجز خوانی دشمن غوغاست.
پا به میدان که زدی شد تب غوغا آرام.
وقت افتادنت از اسب پریشان بودی.
ولی آخر شدی از دیدن زهرا آرام.
- پنج شنبه
- 14
- شهریور
- 1398
- ساعت
- 13:41
- نوشته شده توسط
- ابوالفضل عابدی پور
- شاعر:
-
رسول رشیدی راد
ارسال دیدگاه