از آن خوشم که شدم نوکرِ سرای حسین
منم غلامِ کسی که بُوَد گدای حسین
.
دو چَشم داده خداوند تا که گریه کنم
یکی برای حَسن، آن یکی برای حسین
.
یقیناً آتشِ دوزخ حرام گردیده
به جسمِ آنکه بُوَد یارِ آشنای حسین
.
برای بخششِ کوهِ گناه یک راه است
دو قطره اشک بريزيم در عزای حسین
.
كبوترِ دلِ عُشّاق هَر شَبِ جمعه
نشسته است روی گُنبدِ طَلای حسین
.
بيا و عَرشِ خُدا را طَواف كُن حاجی
طوافِ كعبه ببين دورِ كربلای حسين
.
خُدا کند که شَبی زائرِ حَرَم باشيم
كه جان دَهیم به روضه همه به پای حسین
.
به گوشِ جانَت اگر بِشنَوی هَنوز آید
زِ زیرِ نیزه و تیغ و سَنان صِدای حسین
.
- جمعه
- 15
- شهریور
- 1398
- ساعت
- 16:40
- نوشته شده توسط
- ابوالفضل عابدی پور
- شاعر:
-
رضا رسول زاده
ارسال دیدگاه