◾عطش کربلائیان

از عطش موقع افطار، لبم میسوزد
دل من گشته گرفتار، لبم میسوزد

یاد بی تابی ششماهه،مرا آتش زد
خیمه بی آب و شرربار، لبم میسوزد

لعل لبهای ابوالفضل به آبی نرسید
تشنه جان داد علمدار، لبم میسوزد

اربا اربا شده اکبر جگرم ریخت بهم
چشم ارباب شده تار، لبم میسوزد

وقت افطار رطب مستحب،اما قاسم
عسل آورده ز گلزار، لبم میسوزد

ناله‌ی واعطشا میشنوم از خیمه
آسمان تیره و تبدار، لبم میسوزد

مشک سقا شده خالی و پریشان سقا
از پریشانی سردار، لبم میسوزد

مادر اصغر بی شیر دلش میلرزد
گفت با زینب غمخوار، لبم میسوزد