از هم جدا کنید، سر و پیکر مرا
دیگر رها کنید، تنِ بی‌سر مرا
از خیرِ گوشواره و خلخال، بگذرید
غارت کنید، با خودم انگشتر مرا
تعداد زخم‌های مرا بیشتر کنید
یک زخم، هم کسی نزند دختر مرا
در قتلگاه، چشم‌چرانِ تنم شوید
کمتر نظر کنید، قد خواهر مرا
جانی نمانده تا که بگیرید، از تنم
کشتید، آن زمان که علی‌اکبر مرا ...
خنجر اگر که تیز شود هم نمی‌بُرد
بوسیده است، مادر من حنجر مرا
آنقدر، بد بُرید سرم را؛ که خونِ من
گلدار کرد، روسری مادر مرا
دارد صدای جیغِ کسی می‌رسد به گوش
«جان مرا بگیر، نبر معجر مرا»
- چهارشنبه
- 20
- شهریور
- 1398
- ساعت
- 10:26
- نوشته شده توسط
- ابوالفضل عابدی پور
- شاعر:
-
رضا قاسمی
ارسال دیدگاه