بند اول
شد شام عاشورا آه و واویلا
بر سر زند زهرا آه و واویلا
آید نوای ذکر یارب امشب
از غم گرفته قلب زار زینب
بر تار و پود عالم بنشسته گَرد ماتم
واویلتا واویلا
آید نوای قرآن از خیمه گاه یاران
واویلتا واویلا
《واویلتا آه و واویلا》
بند دوم
فردا ز خون لاله های پرپر
صحرا گلستان میشود سراسر
سرها ز پیکر میشود جدا و
بر روی نیزه مینشیند آخر
از روی کینه آید بر روی سینه آید
بنشسته مادر او
در پیش چشم خواهر می بُرد از حسین سر
بنشسته مادر او
《واویلتا آه و واویلا》
? به نفس زیبای ڪربلایی علیرضا مومنی
- چهارشنبه
- 20
- شهریور
- 1398
- ساعت
- 10:39
- نوشته شده توسط
- ابوالفضل عابدی پور
- شاعر:
-
امیرحسین سلطانی
ارسال دیدگاه