بند اول
از باغ آل طاها/صد لاله چیدند
آتش به خیمه های/عترت کشیدند
شد کشته شاه عالم/آه و واویلا
فریاد وا محمد/آید ز صحرا
زینب میان مقتل/افتاده از پا
با نعل تازه روی/پیکر دویدند
گویا به روی قلب/مادر دویدند
بعد حسین به سمت/دختر دویدند
با سیلی شد گوشی پاره پاره
دزدیدند از دختر گوشواره
جز فرار ندارد راهه چاره
《واویلا واویلا واویلتا》
بند دوم
زینب نماز خود را/خوانَد نشسته
می زد کنار از تو/نیزه شکسته
جوید برادرش را/با آه و ناله
در بین پیکرِ هفتاد/و دو لاله
دلجویی میکند از/طفل سه ساله
بوسه زند مکرر/بر روی رگ ها
بر جسم پاره پاره/از جور اعدا
همناله گشته امشب/با آه زهرا
او مانده در بین نامحرم ها
میخورد تازیانه از جفا
میزند برادرش را صدا
《واویلا واویلا واویلتا》
بند سوم
ای وای من سرت از/پیکر چه دور است
پیکر به روی خاک و/سر در تنور است
خاکستری شده آن/روی چو ماهت
آتش گرفته ای وای/چشم سیاهت
گو مانده بر چه سمتی/خیره نگاهت
ای من فدای روی/نورانیه تو
سنگ جفا که زد بر/پیشانیه تو
خون میچکد ز لعل/قرآنیه تو
یاحسین ای شاه شیب الخضیب
یاحسین ای غریب ابن غریب
یاحسین نور عینی یا حبیب
《واویلا یا حسین واویلتا》
- چهارشنبه
- 20
- شهریور
- 1398
- ساعت
- 10:59
- نوشته شده توسط
- ابوالفضل عابدی پور
- شاعر:
-
امیرحسین سلطانی
ارسال دیدگاه