آمد صدای ناله، صدایی که آشناست
صحرا پُر از ندای غم انگیز یا اخاست
غم بردل حسین نشست وبه اشک دید
این عطرغم زعلقمه پیچیده درفضاست
برذوالجناح خویش صدازد شتاب کن
امیداین حرم به غم ودرد مبتلاست
دربین راه ناله زدای ساقی حرم
دستت فتاده است به خاک وتنت کجاست
آمد کنار علقمه وروی خاک دید
آن تشنه راکه لعل لبش چشمۀ بقاست
دستی گرفت برکمرو گریه کردودید
دستی به تن نداردوفرق گلش دوتاست
ناگه صدای نالۀ زهرا بلند شد
می دیدعرش و فرش ازاین ناله درعزاست
آمد به سوی خیمه، خمیده کمر،ولی
بشنید ناله ای که پدرجان عموکجاست
روکرد سوی خیمۀ سّقا وتشنگان
دیدند خیمه ای که به روی زمین رهاست
یکباره شعله بردل اهل حرم فتاد
اشک آمدوزدست «وفایی» قلم فتاد
- جمعه
- 22
- شهریور
- 1398
- ساعت
- 19:17
- نوشته شده توسط
- ابوالفضل عابدی پور
- شاعر:
-
استاد سید هاشم وفایی
سید علی اصغر حمزه