• جمعه 10 فروردین 03

استاد سید هاشم وفایی

متن شعر حضرت امام حسین(ع) -(آه ازآن لحظه که مهر عالمین)

511

آه ازآن لحظه که مهر عالمین
سرورآزادگان دین حسین

همچوموجی با دل دریائی اش
تکیه زد برنیزۀ تنهائی اش

سنگ دل مردی به سنگی چنگ زد
بر جبین اطهر او سنگ زد

جبهۀ نورانی اورا شکست
قطره های خون به رخسارش نشست

تا بلا نازل نگردد برزمین
خواست آن خون را بگیرد ازجبین

من نگویم پیرهن بالا زد او
چون شرر بر عالم اعلا زداو

آن که خورده مُهرحق برسینه اش
پرده را برداشت از گنجینه اش

خواست دشمن خط کشد برمُهر عشق
مهر را درخون کشد درظهر عشق

شب پرستی ازسپاه کفروشر
سوی او انداخت تیر چار پر

تیر زهرآلوده بر سینه نشست
رشتۀ جان ورا ازهم گسست

تا که آه ازسینۀ محزون کشد
خواست تا آن تیر را بیرون کشد

دامن اوگشت دریائی زخون
تیراز سینه نمی آمد برون

تیر را از پشت سربیرون کشید
دشت را با خون خود درخون کشید

قلب هستی ناگهان بی تاب شد
شمع جانش زین شراره آب شد

گفت با این سوختن دین زنده است
پرچم حق تا ابد پاینده است

تا نسوزد شمع کی نوری دهد
تا نباشد عشق کی شوری دهد

می دهد درس وفا کانون ما
نخل دین سیراب شد از خون ما

با دلی از داغ یاران چاک چاک
برزمین افتاد آن روحی فداک

زیر لب می کرد باحق گفتگو
یا الهی شیعتی می گفت او

ازشهادت برکف خود جام داشت 
با خدایش خاطری آرام داشت

خلوتش را ناگهان برهم زدند
دشمنان از کشتن او دم زدند

عده ای با خنجرکین آمدند
سوی یک گل چند گلچین امدند

دسته ای با نیزه اورا می زدند
گه به سینه گه به پهلو می زدند

سنگ ها چون برتنش آمد فرود
آسمان خون گریه کرد وشد کبود

درکنار ساحل شط فرات
درخطر افتاد کشتی نجات

درمیان دود وآه وهمهمه
ناگهان آمد صدای فاطمه

ای عزیز جان من ای نورعین
ای غریب خفته درخون ای حسین

دل غمین ازصوت خاموش توام
تاقیامت من سیه پوش توام



چشم هستی تار شد در قتلگاه
شب پرستی آمد آنگه سوی ماه

ماه سر از سجده دیگر برنداشت
نخل دین افتاده بود وسر نداشت

ای وفایی با غمش دمساز باش
لب ببند ومحرم این راز باش

  • جمعه
  • 22
  • شهریور
  • 1398
  • ساعت
  • 19:21
  • نوشته شده توسط
  • ابوالفضل عابدی پور

برای بارگذاری فایل در سایت اکانت مداحی بسازید



ارسال دیدگاه



ورود با حساب گوگل

ورود کاربران