سر تا به پا لبریز آهم
بارونیه بازم نگاهم
من روضه خون قتلگاهم
ای وای خوب نشد هیچ موقع زخمای دلم
ای وای نزدیک چِل ساله که تو مقتلم
ای وای... ای وای
ای وای من خودم با دل از غصه هلاک
ای وای تن بی سر و گذاشتم توی خاک
ای وای... ای وای
این اشکی که توی چشامه
این دردی که دائم باهامه
خاطره های بَدِ شامه
ای وای مونسم این اشک توأمانمه
ای وای گریه هام برای عمه جانَمه
ای وای... ای وای
ای وای مگه یادم میره کوچه های شام
ای وای اون همه طعنه و اون بزم حرام
ای وای... ای وای
یه عمره سیرم از زمونه
با اینکه قلبم پُره خونه
دردام و هیشکی نمی دونه
ای وای شب و روزم همه با گریه گذشت
ای وای به لبم هیچ موقع خنده برنگشت
ای وای... ای وای
ای وای می کنم نفرین بنی امیه رو
ای وای مگه یادم میره من رقیه رو
ای وای... ای وای
- یکشنبه
- 24
- شهریور
- 1398
- ساعت
- 9:26
- نوشته شده توسط
- ابوالفضل عابدی پور
- شاعر:
-
بهمن عظیمی
ارسال دیدگاه