من هم مظلوم بی قرینه
غریب مشهور مدینه
کشم آه غربت زسینه
خدایا ۲
من از دنیا خیری ندیدم
ز درد تنهایی بریدم
ز هر کَس من طعنه شنیدم
خدایا ۲
من شاهم ولی بی سپا هم بدون یارم
ز غم ابر باران مو میبارم
گره خورده کارم
سنگ صبورم شد و ماتمم
میان خانه بی یار و همدمم
قاتل من شد در خانه محرمم
من غریبم تنها و بی کَسم
@eyvoontala
امان از غربت داد بیداد
غم آن کوچه مانده دریاد
به پیش چشمم مادر افتاد
خدایا۲
هنوزم بین خاطرم هست
به کوچه پستی راه ما بست
به مادر زد او با کف دست
خدایا۲
با سرعت حرامی چنان زد که مادر غش کرد
رُخش شد پر از خون رُخ من شدزرد
دلم شد پر از درد
از این مصیبت قلب خدا گرفت
جیغ کشیدم مادرم را گرفت
که در گلویم دیگر صدا گرفت
من غریبم تنها وبی کَسم
@eyvoontala
غبارچادر را تکاندم
به خانه مادر را کشاندم
به خانه مادر را رساندم
خدایا۲
به اشک ما، در کوچه خندید
دیگر چشم مادر نمی دید
تنم شد بید از ترس و لرزید
خدایا۲
با قدرت به رخسار مادر گلی نیلی زد
که از گوشه روسری خون آمد
ندارد غمش حد
علی ندیده آنچه که دیده‌ام
من آن امام محنت کشیده ام
شرح غم شد موی سپید ه ام
من غریبم تنها و بی کَسم
- یکشنبه
- 31
- شهریور
- 1398
- ساعت
- 11:20
- نوشته شده توسط
- علیرضا گودرزی
- شاعر:
-
مجتبی صمدی شهاب
ارسال دیدگاه