تو تمومِ عالم جز تو ندارم
روی نیازم رو درِ خونت میارم
کربلا تاب و تبمه اسم تو روی لبمه
من اگه بدم اما میدونم
میده اسمت صفا به جونم
اباعبدالله
امان امان ای دل امان امان ای دل
حرمِ شریفت کربو معلا
به خلقتِ تو مینازه خالقِ دنیا
از تو همش دم میزنم
فخرم اینه سینه زنم
من غلامِ توام تو امیرم
بی توسل به تو میمیرم
اباعبدالله
امان امان ای دل امان امان ای دل
دلِ منو دریاب مهربون ارباب
یادِت می افتم همیشه تا میخورم آب
یادِ لب عطشانیه تو یادِ پریشانیه تو
دل بسوزه برای تو آقا
شدی مذبوحِ دشتِ بلا
اباعبدالله
امان امان ای دل امان امان ای دل
میونِ خلایق از همه پستن
اونا که راهِ آبو بر روی تو بستن
به زخمِ دل نمک زدن بچه هاتو کتک زدن
دل میناله برا اکبرِ تو
برا شیش ماهه اصغرِ تو
اباعبدالله
امان امان ای دل امان امان ای دل
سرتو برای یزید آووردن
اونا که نونِ سفره ی شما میخوردن
تورو چه بی هوا زدن لگد زدن عصا زدن
آه به روی گلت تیغ کشیدن
سرتو از قفا بریدن
اباعبدالله
امان امان ای دل امان امان ای دل
- پنج شنبه
- 11
- مهر
- 1398
- ساعت
- 17:9
- نوشته شده توسط
- ابوالفضل عابدی پور
- شاعر:
-
حسنعلی بالایی
ارسال دیدگاه