کتاب المنتخب فی جمع المراثی و الخطب تالیف فخر الدین طریحی نخستین منبع شناخته شده ای است که "حضرت رقیه(س)" را سه ساله معرّفی کرده است. همچنین نخستین منبعی است که به تفصیل سخن گفتن وی را با امام(ع) مطرح کرده است.

...فَقالَت: ما هذا الرَّأسُ؟ قالُوا لَها: رَأسُ أبیكِ. فَرَفَعَتهُ مِنَ الطَّشتِ حاضِنَةً لَه وَهِيَ تَقُولُ:

یاأبَتاه! مَن ذَا الَّذي خَضَّبَكَ بِدِمائِكَ؟

یاأبتاه! مَن ذَا الَّذي قَطَعَ وَریدَكَ؟

یاأبتاه! مَن ذَا الَّذي أیتَمَني عَلی صِغَرِ سِنّي؟

یاأبتاه! مَن بَقِيَ بَعدَكَ نَرجُوهُ؟

یاأبتاه! مَِن لِلیَتیمَةِ حَتّی تَکبُرُ؟

یاأبتاه! مَن لِلنساءِ الحاسِراتِ؟

یاأبتاه! مَن لِلأرامِلِ المُسَبيّاتِ؟

یا أبتاه! مَن لِلعُيونِ الباكِياتِ؟

يا أبتاه! مَن لِلضائِعات الغَريباتِ؟

يا أبتاه! مَن لِلشُّعورِ المُنشِراتِ؟

يا أبتاه! مَن بَعدَكَ؟ واخَيبَتَنا! يا أبتاه! مَن بَعدك؟

واغُربتَنا! يا أبتاه! لَيتَني كُنتُ الفِدى،

يا أبتاه! لَيتَني كُنتُ قَبلَ هَذا اليَومِ عَمياً.

يا أبتاه! لَيتَني وَسَدَتِ الثَّرى وَ لا أرى شَيبَكَ مُخَضَّباً بِالِّماءِ.

ثمّ إنّها وَضَعَت فَمَها عَلى فَمِهِ الشَّريف و َبَكَت بُكاءاً شديداً حَتّي غُشِيَ عَلَيها، فَلَمّا حَرَّكُوها، فَإذا بِها قَد فارَقَت روحُها الدُنيا.

وقتى سر بريده امام حسين(ع)را برای رقیه(س) آوردند گفت: این سر کیست؟

به او گفتند: سر پدرت حسین است.

سر را با احتیاط از داخل طشت برداشت و به سینه چسبانید و با گریه های سوزناك خود خطاب به سر چنین گفت: پدر چه کسی تو را به خون آغشته کرد؟چه کسی رگ های گردنت را برید؟ پدر چه کسی در خردسالی یتیمم کرد؟ پدر دختر یتیم تو به چه کسانی پناه ببرد تا بزرگ شود؟ پدرجان زنان بی پوشش چه کنند؟ پدرجان زنان اسیر و سرگردان کجا بروند؟ پدرجان چه کسی چشمان گریان را چاره ساز است؟ پدرجان چه کسی یار و یاور غریبان بی پناه است؟ پدرجان چه کسی پریشان مویی ما را سامان می بخشد؟ پدرجان بعد از تو چه کسی با ماست؟ وای بر ما بعد از تو وای از غریبی! پدرجان کاش فدایت می شدم. پدرجان ای کاش بیش از این نابینا می شدم و تو را اینگونه نمی دیدم. پدرجان کاش پیش از این در خاک خفته بودم و محاسنت را آغشته به خون نمی دیدم. سپس لب ها را بر لب های پدرش امام حسین(ع) نهاد و چنان گریست که همان لحظه بیهوش شد و وقتی او را حرکت دادند دریافتند که از دنیا رفته است.

منابع:

المنتخب فی جمع المراثی و الخطب طریحی، ص ۱۳۶

برگرفته از کتاب حسینیه ماثور، حجه الاسلام شیخ محسن حنیفی، صفحه ۵۱۱