متّقی صالح مرحوم محمّد رحیم اسماعیل بیگ که در توسّل به اهلبیت علیه السلام و علاقه قلبی به حضرت سید الشهدا علیه السلام کم نظیر و از این باب رحمت برکات صوری و معنوی نصیبش شده و در ماه رمضان ۸۷ به رحمت ایزدی واصل شده نقل فرمود:
من در سن شش سالگی مبتلا به درد چشم شدم و تا سه سال گرفتار بودم و عاقبت از هر دو چشم کور گردیدم.
در ماه محرم ایام عاشورا در منزل دایی بزرگوارم مرحوم حاج محمّدتقی اسماعیل بیگ روضه خوانی بود و من هم به آنجا رفته بودم چون هوا گرم بود شربت به مردم می دادند .
از دایی خواهش کردم که من به مردم شربت دهم. گفت: تو چشم نداری و نمی توانی.
گفتم: یک نفر چشم دار همراه من کنید تا مرا یاری کند قبول نموده و من با کمک خودش مقداری به مردم شربت دادم...
در این اثنا مرحوم معین الشریعه اصطهباناتی منبر رفته و روضه حضرت زينب عليه السلام را می خواند و من بع شدت متاُثّر شدم تا اينكه از خود بى خود شدم. در آن حال مجلله ای که دانستم حضرت زینب علیه السلام است دست مبارک بر دو چشم من کشید و فرمود: خوب شدی و دیگر چشم درد نمی گیری.
پس چشم گشودم اهل مجلس را دیدم شاد و فرحناک خدمت دایی خود دویدم تمام اهل مجلس منقلب و اطراف مرا گرفتند به امر دایی مرا در اطاقی برده و مردم را متفرق نمودند.
و نقل می کند که در چند سال قبل مشغول آزمایش بودم و غافل بودم از اینکه نزدیکم ظرف پر از الکل است کبریت را روشن نموده ناگاه الکل مشتعل شد و تمام بدن از سر تا پا را آتش زد مگر چشمانم را.
چند ماه در مریض خانه مشغول معالجه بودم و از من می پرسیدند چه شده که چشمت سالم مانده؟
گفتم: عطای خانم حضرت زینب علیهما السلام برکت مجلس روضه آقام امام حسین علیه السلام است و وعده فرمودند که تا آخر عمر چشمم درد نگیرد.
منبع:
کرامات الحسینیه، شیخ علی میرخلف زاده، ص ۴۰
- سه شنبه
- 16
- مهر
- 1398
- ساعت
- 12:25
- نوشته شده توسط
- ابوالفضل عابدی پور
ارسال دیدگاه