آنکه دارد به دلش غصه‌ی بسیار ، منم
ساکن غمکده‌ی ماتم دلدار ، منم
همه‌ی شهر ، سر سفره‌ی من نان خوردند
ولی انگار به یک شهر ، بدهکار ، منم
آنکه باران شده شرمنده‌ی باریدن او
شب به شب بارش چشمش شده رگبار ، منم
آنکه یک عمر ، شبش سر شده با کابوسی ...
که در آن مادرِ او می‌شود آزار ، منم
وسط کوچه‌ی غم خانه خرابم کردند
آنکه دنیا شده روی سرش آوار ، منم
مقتل اصلی من در وسط آتش بود
آنکه جان داده میان در و دیوار ، منم
اشک هم داغ دلِ خون مرا سرد نکرد
سینه‌ی سوخته از سرخی مسمار ، منم
دست سنگین کسی خورد به روی مادر
ولی آنکه شده نیلی رخش ... انگار ، منم
- سه شنبه
- 16
- مهر
- 1398
- ساعت
- 15:8
- نوشته شده توسط
- علیرضا گودرزی
- شاعر:
-
رضا قاسمی
ارسال دیدگاه