یا ابا عبدا...الحسین(ع)
مستم از میکده ی کویت ابا عبدا...
دائما میل دلم سویت ابا عبدا...

مرغ دل دیرزمانیست پناه آورده
زیر آن طاق دو ابرویت ابا عبدا...

گر دهندم همه عالم، ندهم در عوضش
تاری از سلسله ی مویت ابا عبدا...

چار گوش دل من تا به ابد می باشد
وقف شش گوشه ی دلجویت ابا عبدا..

شده مسعای همه، فاصله ی این دو حرم
تو و عباس خدا جویت ابا عبدا...

برتر از خاک بهشت است برای شیعه
خاک آن مرقد مینویت ابا عبدا...

قرنهاییست که هر مرد وزن آزاده
عاشقت گشته و رهپویت ابا عبدا..

سرور کل شهیدانی وحیّ وجاوید
هر شهیدی شده همسویت ابا عبدا...

کربلا کعبه آمال همه اهل دلست
اهل دل جمله ثنا گویت ابا عبدا...

در محرم، هیاهوی عزایت برپاست
می شوم غرق هیاهویت ابا عبدا..

بهر این نوکر بی مایه خود روزی کن
دیدن مرقد نیکویت ابا عبدا..

شعر :اسماعیل تقوایی