چه می شود که بگیری به دامنت سر ما را
سر شکسته همچون علی اکبر (ع) ما را
یقین که موی سپیدش سپید تر شود از این
اگر زمین بگذاری تو روی مادر ما را
هم او که شیر به ما داده از محبت زهرا (س)
و با ولایت حیدر (ع) سرشته جوهر ما را
رقیه منتظر ماست پس به ما بده قولی
به خیمه ها برسانی سلام آخر ما را
شبیه قاسم دایی شدیم بال شکسته
بیا و جمع کن از روی خاکها پر ما را
تمام آرزوی ماست: تیغشان بشود تیز
که پیشمرگ گلویت کنند حنجر ما را
به عشق اینکه نمانَد برای رأس تو نیزه
خوشا به نیزه بدوزند پس سراسر ما را
میان خنده آن نیزه دارهای حرامی
شما اجازه نده روسری مادر ما را...
- پنج شنبه
- 18
- مهر
- 1398
- ساعت
- 20:13
- نوشته شده توسط
- TzwSVsOw
- شاعر:
-
عباس احمدی
ارسال دیدگاه