زمزمه زینب(س)واربعین
به کربلای تو چونکه رسیدم من
سوی مزار تو، پر کشیدم  من
به خاکت افتادم، غرق غم وناله
اشک شدم روی،زمین چکیدم من
وای حسینم وای، وای حسینم وای، وای حسینم وای، وای حسینم وای ۲
______________________________
چهل شب و روزم بی تو بسر آمد
هرشب وروز من،خون به جگر آمد
تنت به زیر خاک، به کربلا ماند و
سرت بروی نی،همچو قمر آمد
وای حسینم...
______________________________
تازه شده داغم،چو قتلگه دیدم
به یاد گودال و،تن تو گرییدم
به یادم آمد آن،دمی که رگهای
گردن بیسر را، به ناله بوسیدم
وای حسینم...
______________________________
مگیر از خواهر،سراغ دختر را
مکن تو شرمنده،حسین، خواهر را
گلت شده پرپر، به شام و ویرانه
کرده غمش دلخون،عمه ی مضطر را
وای حسینم..
______________________________
کاش که جان من زتن به در آید
ازین جهان دیگر وقت سفر آید
به کربلای تو گر که بمیرم من
شام سیاهم را،وقت سحر آید
وای حسینم...

شعر:اسماعیل تقوایی