روز خونينى كه شورش در فضا افتاده بود

كوفه در وحشت زخونين ماجرا افتاده بود

در دل امواج حيرت زير رگبار بلا

كشتى بى بادبان بى ناخدا افتاده بود

ميزبانان در پناه ساحلى دور از خطر

ميهمان در بحر خون بى آشنا افتاده بود

نائب فرزند زهرا نو گل باغ عقيل

دستگير مردمى دور از وفا افتاده بود

در ميان اولين دشت مناى شاه عشق

اولين قربانى راه خدا افتاده بود

در كنار كاخ حمراء پيش چشم مرد و زن

پيكر مجروح مسلم مسلم سر جدا افتاده بود

در جدال حق و باطل آن دلير جان فدا

آنقدر ايستاده بودى تا ز پا افتاده بود

در دم آخر سرشك حسرتش بودى روان

چون بياد كاروان كربلا افتاده بود