گر عشق تو در قلب بشر خانه بگيرد

گنجي است، که جا در دل ويرانه بگيرد

در منزل اجلال تو، در حال خبردار

جبريل امين، پرده آن خانه بگيرد

برگرد حريم تو، که دست طلب ماست

چون دامن شمعي است، که پروانه بگيرد

از لشگر شيطان، دگر اين دل نهراسد

گر قلب مرا عشق تو جانانه بگيرد

مستانه بکوبد به سر هر دو جهان پاي

از دست تو هر شخص که پيمانه بگيرد

جز رشته انس تو دگر سلسله اي نيست

تا اين که قرار اين دل ديوانه بگيرد

عشق تو، ز هر کس که خريدار غم توست

اول، دل او بابت بيعانه بگيرد

ديگر به عطاي دگران، نيست نيازش

هر کس که ز تو مزد کريمانه بگيرد

نگذاشت فداکاري تو، سنگر دين را

با زور و ستم، زاده مرجانه بگيرد

از غيرت عشق تو، همه خيمه گهت سوخت

مي‌خواست حريم تو، چو بيگانه بگيرد

پاس ادب توست، که عباس نگهداشت

تا دورتر از قبر تو کاشانه بگيرد

چون زينب تو کيست که در قيد اسارت

دست همه اطفال تو مردانه بگيرد؟

حيف است، که اي زينب دامان پيمبر

بر نيزه، سرت، گرد، غريبانه بگيرد

حيف است، از آن زلف، که زهرا زده شانه

سر پنجة دشمن عوض شانه بگيرد

حيف است، که بر بوسه گه جد تو احمد

خاکستر و خون، روي تو ريحانه بگيرد

ويرانه بهانه است، که مي‌خواست رقيه

از چهرة تو، بوسه يتيمانه بگيرد

رخصت بده اين مرغ دل زار (حسان) را

تا در حرم محترمت لانه بگيرد

نام شاعر:حبيب چايچيان