آراستگی ظاهری

حضرت ظاهری آراسته داشت. قامتش نه کوتاه بود و نه بلند؛ چهره‏ ای داشت که بسان ماه می‏ درخشید. پوست او لطیف بود و موهایی مجعد و مشکین و پیشانی بلندی داشت. او لباس‏هایی را که مورد رضای جدش بود می ‏پوشید که پیامبر فرموده بود: «بدون اسراف و تکبر بخورید و بیاشامید و بپوشید».

نقل شده است روزی سفیان ثوری، حضرت را دید که قبایی آراسته و زیبا پوشیده است. سفیان ثوری می‏ گوید: با تعجب به حضرت می‏ نگریستم. پس حضرت فرمود: ای ثوری! چه شده که چنین با تعجب نگاه می‏کنی؟ آیا از آنچه می‏بینی تعجب می‏کنی؟ گفتم: ای فرزند رسول خدا! این لباس، لباس شما و پدرانت نیست. پس حضرت فرمود: ای ثوری! آن زمان، زمان فقر و نداری امت بود و آنان به اقتضای زمانشان لباس می ‏پوشیدند ولی این زمان، زمان نعمت است و نعمت به سوی امت روی آورده است.

سپس حضرت قبای رویین را کنار زد و قبای پشمی خشنی را که زیر لباس‏هایش پوشیده بود نشان داد و فرمود: ما این لباس خشن را برای خدا پوشیده‏ ایم و لباس رویین و آراسته را برای شما. پس هر آنچه برای خدا باشد، پوشیده می‏ داریم و آنچه برای شما باشد آشکارش می‏ کنیم.

منبع:

بحارالانوار، ج ۴۰، ص ۳۳۶