هر کس که نهاده است به این خانه قدم را
از خاطر خود برده همان ثانیه غم را

انگار که بر بال ملائک شده زائر
هر کس که گذر کرده خیابان ارم را

هر قدر حرم آمدم از یاد نبردم
آن بار که با مادر خود آمده ام را

آباد شد از پا قدم ابر،بیابان
بخشیده وجود از نظر لطف،عدم را

در آینه کاری حرم فلسفه اینست
بسیار کنند از کرم این طائفه کم را

در جمع گدایانم و تفسیر نموده است
با یک نظر لطف خود آیات کرم را

میخواست که وصفش کند اما نتوانست
شاعر خجل از کار خود انداخت قلم را