یا علی بن موسی الرضا(ع)

بیقرارم بیقرار مشهدش
دل شده تنگ حریم مرقدش

مرغ دل کرده هوای کوی او
تا نشیند یک دمی بر گنبدش

قلب من با هر تپش گوید رضا
مهر خاور سوی خود می خواندش

باز بگرفته دلم از روزگار
هست آن آرام دلها مقصدش

مستجاب الدعوه باشد هرکسی
چون حریم پاک او شد معبدش

نا امیدان را امید آخر است
مشکلی گرهست او بگشایدش

پنجره فولاد او دارالشفاست
هست راه التفات ایزدش

هرکه یکبارآید آنجا بی گمان
می شود مفتون ودل می بازدش

اوغریب است ومعین بیکسان
دل خراب آید کسی، می سازدش

هرکه مشکل دارد ازهر مسلکی
درگه موسی الرضا می خواهدش

عالمی باشد دخیل مهر او
هست دنیایی زدلها مسندش

شعر:اسماعیل تقوایی