تا خدنگ کینه خواهی در کمان کرد آسمان

سینة آل پیمبر را نشان کرد آسمان

تیغ زهر آلود در دست مرادی دید ازل

در سر شاه ولایت امتحان کرد آسمان

دست قنقذ تازیانه زد بز هرای بتول

قدرت کبری حق را ناتوان کرد آسمان

در گلوی سبط اول سودة الماس ریخت

سبط دوم را سپس اندر فغان کرد آسمان

برگرفت از صورت مسموم اول رنگ سبز

وز دوم سرخی به چهرش کهکشان کرد آسمان

زین جفاهای نهان در دور خود نادم نشد

عاقبت در کربلا ظلمی عیان کرد آسمان

از دو چشم مهر و مه چون دیدة دخت بتول

خون بجای بارش باران روان کرد آسمان

وه چه ظلمی و وه چه بیدادی که از خون حسین

خاک صحرای بلا را ارغوان کرد آسمان

شمردون بر بوسه گاه مصطفی خنجر نهاد

بر زمین افتادن خود را گمان کرد آسمان

داد بر دست سنان وخولی کافر سنان

رأس پر خون حسین زیب سنان کرد آسمان

آن تنی کوسایبان از پرتو خورشید داشت

در میان خاک و خون بی سایبان کرد آسمان

گل فسرد و  غنچه خندان گشت و بلبل لال گشت

گلستان آل حیدر را خزان کرد آسمان

شرمم آید از علی المرتضی گویم اگر

زینب مظلومه را بی خانمان کرد آسمان

آنزنی کز چهرة او منفعل بود آفتاب

سر برهنه دستگیر کوفیان کرد آسمان

آفتاب چرخ عصمت چو ن گشود از رخ نقاب

از خجالت آفتابش را نهان کرد آسمان

عقد زهرا در دیار کربلا از هم گسیخت

وانگهر را جمع در یک ریسمان کرد آسمان

دختران فاطمه یعنی بهامون رو نهاد

دیدة خیرالنسا را خونفشان کرد آسمان

دستگیر ناکسان شد آل ختم المرسلین

آل سفیانرا از این غم شادمان کرد آسمان

ای حسینی اینهمه از حکمت تقدیر بود

هان مگوبی عرضه گانرا کامران کرد آسمان

استاد حسینی سعدی رمان