الا ای گلبن باغ ولایت
تویی سرمنشاء نور هدایت
تویی زهرا گل باغ پیمبر
که در قرآن خدا گفته ثنایت
ز بس از عشق تو سرشار گشته
بفرموده نبی روحی فدایت
نه شیعه کل عالم تا به محشر
بود شرمنده ی جود و سخایت
عزیز مصطفی، هستی حیدر
بود لطفت به عالم بی نهایت
اگرچه در مدینه خفته ای تو
بود در سینه ی هر شیعه جایت
بودمهر وولایت در دل ما
بود کحل بصرها خاک پایت
تو در جود و کرم چون مصطفایی
که داری بر همه عالم عنایت
امید حیدرکرار زهرا
نگاهی کن براین خیل گدایت
بود این آرزویم تا دم مرگ
بیایم در حریم با صفایت
بود لطفت همیشه شامل من
فدای این همه لطف و عطایت
چو سائل ای امید اهل عالم
نشینم تا ابد تحت لوایت
رضاشوازمن مسکین که باشد
رضای خالق هستی رضایت
زآغاز سقیفه تا به محشر
به گوش جان رسدشورونوایت
به یاد غربت و سوز غم تو
گل حیدر، بسوزم از برایت
نه تنها شیعه می سوزد ز داغت
همه عالم بود بزم عزایت
مدینه قبر مخفی تو زهرا
کند از رنج و غم هایت روایت
چه سوزان بود اشک دیده ی تو
همه عالم فدای گریه هایت
به جای تسلیت در داغ بابا
زد آتش دشمن دین بر سرایت
الاای کوه ایثار و شهامت
تو کردی از علی باجان حمایت
توتادیدی علی رادست بسته
خمیداز غربتش قدرسایت
به رخسار کبودوزخم سینه
نشان دادی تو بر عالم وفایت
همان دم با لگد در را شکستند
شنیدحیدر صدای ناله هایت
شرار آتش و سیلی،لگد شد
چنان میخ در خانه شفایت
تو که سر تا قدم محو خدایی
چرا عجل وفاتی شد دعایت
منم عبدت (رضای) دل شکسته
کنم انشا به چشم تر رسایت
دعایم کن دعایم کن که بخشد
گناهم را به حق تو خدایت
- پنج شنبه
- 12
- دی
- 1398
- ساعت
- 12:48
- نوشته شده توسط
- ابوالفضل عابدی پور
- شاعر:
-
رضا یعقوبیان
ارسال دیدگاه