در کوی تو گر سر برود محو شوم باک ندارم

من عاشقم از دادن جان در رهت امساک ندارم

در وادی عشق تو من آن گمشدة بی خبر هستم

غیر از غم هجران تو آذوقه بفتراک ندارم

یکعمر حسین گفته­ام از ماه رخت دلشده روشن

جز روی تو ایمه قمری در همه افلاک ندارم

تا درک غمت کردم و از هر دو جهان دست کشیدم

مجذوب، تو اینگونه پریشانم و ادراک ندارم

خاک سرکوی تو تواند برهاند دلم از غم

رنجور غمت هستم و درمان بجز آنخاک ندارم

عمری بغمت سوختم و ساختم اینک بگواهی

من شاهد عادلتر از این دیدة نمناک ندارم

مردم همه اندر پی جلب نظر شاه و وزیرند

من غیر حسین سبط پیمبر شه لولاک ندارم