خورشید دلبرنده و دلجو ظهور کن
شد بی‌تو روزگار ، سیه‌رو ظهور کن
شد فاطمیّه ، باز عزادار گشته‌ای
آقای من! به خاطر بانو ظهور کن
یا صاحب الزّمان! چه بگویم ز مادرت
سوگند به شکستنِ پهلو ظهور کن
بعد از هجوم ،در دل آن کوچه ، فاطمه
مجروح گشت بین هیاهو ظهور کن
یابن الحسن! به خاطر آن سینه‌ی جریح
یا منتقم! به سرخیِ بازو ظهور کن
شد صورتش کبود به‌دست عدو ؛ شها!
از داغ گوشواره و ابرو ظهور کن
هجده بهار روی زمین بود مادرت
از حُزن کوچ زودِ پرستو ظهور کن
در هُرم شعله ، پشت در و بین بسترش
کرده طلب ظهور تو را او ظهور کن
- دوشنبه
- 30
- دی
- 1398
- ساعت
- 13:49
- نوشته شده توسط
- ابوالفضل عابدی پور
- شاعر:
-
محمد علی نوری
ارسال دیدگاه