فاطمه(س) موجب هدایت

المناقب: عَنِ النَّبِيِّ ص قَالَ لَمَّا خَلَقَ اللَّهُ الْجَنَّةَ خَلَقَهَا مِنْ نُورِ وَجْهِهِ ثُمَّ أَخَذَ ذَلِكَ النُّورَ فَقَذَفَهُ فَأَصَابَنِي ثُلُثُ النُّورِ وَ أَصَابَ فَاطِمَةَ ثُلُثُ النُّورِ وَ أَصَابَ عَلِيّاً وَ أَهْلَ بَيْتِهِ ثُلُثُ النُّورِ فَمَنْ أَصَابَهُ مِنْ ذَلِكَ النُّورِ اهْتَدَى إِلَى وَلَايَةِ آلِ مُحَمَّدٍ وَ مَنْ لَمْ يُصِبْهُ مِنْ ذَلِكَ النُّورِ ضَلَّ عَنْ وَلَايَةِ آلِ مُحَمَّدٍ.

رسول خدا صلّى اللَّه عليه و آله و سلّم فرمودند:

هنگامى كه خداوند بهشت را آفريد، خلقت آن را از نور وجه خود قرار داد، سپس آن نور را گرفته و پراکنده نمود، پس يک سوم آن نصيب من گرديد و يک سوم آن نصيب فاطمه و يک سوم باقيمانده نصيب على و فرزندانش گرديد.

پس هر كس كه از آن نور بهره ‏اى برده باشد به ولايت و محبّت آل محمّد هدايت مى ‏شود و كسى كه چيزى از آن نور به او نرسيده باشد، از ولايت آنها بى‏ نصيب مى‏ ماند.

منابع:

بحارالانوار، جلد ۴۳، ص ۴۴

برگرفته از کتاب فاطمیه ماثور، حجه الاسلام شیخ محسن حنیفی، صفحه ۵