رفتند در این راه پدر ها و پسر ها
افتاد در این راه‌چه تن ها و چه‌سر ها!
رفتند و نماندند ، و ماییم که خوردیم
در ماتم این شیر دلان خون جگر ها
بسیار غریبانه و سخت است قبولِ
اینجور سفر کردن و اینگونه سفر ها
در راه‌ِ ولایت چه غمی هست ز مردن
چون‌پر شده‌این‌راه‌از این‌دست‌خطر ها
ما ریشه‌ی خود را به تن‌ِخاک دواندیم
پس‌‌واهمه‌ای نیست از این‌زخمِ تبر ها
- یکشنبه
- 6
- بهمن
- 1398
- ساعت
- 13:59
- نوشته شده توسط
- ابوالفضل عابدی پور
- شاعر:
-
علی انصاری
ارسال دیدگاه