كاسه ي صبرش همينكه هر كسي سر ميرود
مضطرب ، سمت حرم، از صحن كوثر ميرود
هــم مي آيد زائــرت با ديــده ي تر در حــرم
هــم دم رفتــن كه شد با ديده ي تر ميـــرود
آمــدي ايــران چنــان با اقتــدار و با شــكوه
گوئيــا حيـــدر براي فتـــح خيبـــر ميــــرود
هـر كـه آمد در حــريم تو براي كسب فيــض
از جـوارت وقت رفتن چــون ابـاذر ميـــرود
از تـو ميـگويد رئـوف ابن رئـوف ابن رئـوف
هر كجاي اين حــرم هر كس كه منبر ميـرود
در عروسـي خودش هم از لباس نو گذشــت
بخشش و جود پســر قطعأ به مادر ميـــرود
ميشــود خود شــعبه اي از پنجــره فولاد تو
پرچــمت وقتي به اســتان هاي ديگر ميرود
بارهـا ديــدم كــلاغ آمــد به ســوي تو ولــي
وقــت رفتـن از حــرم دارد كبــوتر ميــرود...
- یکشنبه
- 13
- بهمن
- 1398
- ساعت
- 12:47
- نوشته شده توسط
- ابوالفضل عابدی پور
- شاعر:
-
محسن صرامی
)
ارسال دیدگاه